Ik ga naar huis
Mijn erasmus zit er bijna op. En dat is een zeer raar gevoel. Een jaar afsluiten, van 18 september 2007 tot en met 26 juli 2008, waarin je zoveel dingen hebt meegemaakt, waarin je een nieuw leven hebt opgebouwd. Alles gewoon achterlaten en terug naar België keren waar alles waarschijnlijk nog steeds hetzelfde is,
dat ga ik zeker niet doen.
Ik ga niet met lege handen naar huis.
Ik heb hier veel mensen leren kennen, en dat is toch wel het aller belangrijkste. Al die mensen zal ik op een of andere manier nog terug zien. Ik heb vrienden gemaakt waarmee ik een jaar heb gedeeld. Ze kennen mij en ik ken hen. En dit niet enkel van de dronke nachten maar ook gewoon van saai in uw kamer te zitten. Want uiteindelijk leef je hier 1 jaar en heb je ook saaie momenten en wil je af en toe uit dat erasmusgevoel. Ik was hier op erasmus dan ook volledig mijzelf. Misschien een stuk euforischer dan anders. Ik heb me hier op erasmus ook veel beter leren kennen.
Zo heb ik ontdekt dat ik eingelijk iemand ben die veel aan zichzelf denkt, lui is in het huishouden, een rationalist is die alles probeert te analyseren maar ook nood heeft aan veel sociaal contact en positieve mensen rondom zich, en zich wil profileren in een groep.
Ik keek er enkele weken geleden nog hard naar uit om terug te komen, maar nu alles zo ver is heb ik het moeilijk om alles goeiedag te zeggen. Ik denk dan ook dat ik van Lissabon en mijn vrienden nooit echt goeiedag zal zeggen, maar ze zeker nog zal terugzien.
Dit was de grootse uitdaging die ik al heb gehad in mijn leven. Eén van de moeilijkste maar ook één van de makkelijkste en meest voldoenende.